ΣΤΟΠ ΣΤΟΥΣ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ.

Με επείγουσα επιστολή του ο Νομάρχης Ανατολικής Αττικής Λ. Κουρής ζητά από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας Ευάγγ. Μεϊμαράκη την άμεση παρέμβασή του προκειμένου να σταματήσουν οι αυθαίρετοι σχεδιασμοί υπηρεσιακών παραγόντων του ΓΕΣ για την ανέγερση 12 τριώροφων κτηρίων στο Στρατόπεδο ΛΑΜΠΡΟΥ, που βρίσκεται σε έκταση 80 περίπου στρεμμάτων στην Κάντζα, στα όρια του Δήμου Παλλήνης με τους Δήμους Παιανίας και Γλυκών Νερών. Αφορμή για τη νέα αυτή γραπτή παράσταση προς την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, η οποία έρχεται σε συνέχεια αλλεπάλληλης αλληλογραφίας για το θέμα αυτό την τελευταία τριετία, αποτέλεσε έγγραφο της Διεύθυνσης Υποδομών του ΓΕΣ στο οποίο διατυπώνεται η εμμονή της υπηρεσίας αυτής στην “αξιοποίηση” του Στρατοπέδου ΛΑΜΠΡΟΥ. Ο Νομάρχης Ανατ. Αττικής Λ. Κουρής στην επιστολή του προς τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας Ευάγγ. Μεϊμαράκη επισημαίνει ότι η εμμονή αυτή των υπηρεσιακών παραγόντων για να προχωρήσουν οι διαδικασίες οικοδόμησης των 12 τριώροφων κτηρίων γίνεται με συστηματική αγνόηση της ισχύουσας νομοθεσίας και των θεσπισμένων από την Πολιτεία πολεοδομικών ρυθμίσεων για την συγκεκριμένη περιοχή. Σημειώνεται ότι: Το στρατόπεδο ΛΑΜΠΡΟΥ έχει ενταχθεί στο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (ΓΠΣ) της τότε Κοινότητας και νυν Δήμου Παλλήνης με απόφαση του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ το 1991 για χρήση αθλητικών και κοινωφελών εγκαταστάσεων. Ο περιβάλλων το στρατόπεδο οικισμός του Οικοδομικού Συνεταιρισμού Εφέδρων Αξιωματικών της Κάντζας που έχει εγκριθεί με Διάταγμα του 1958 δεν διαθέτει από της συστάσεώς του επαρκείς κοινόχρηστους χώρους (μικρότεροι του 2% της συνολικής εκτάσεως του οικισμού). Η ραγδαία αύξηση του πληθυσμού μεταξύ της απογραφής του 2001 και του 1991, η οποία ανέρχεται σε 52,8% και συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό μέχρι σήμερα καθιστά αδιαπραγμάτευτο τον χαρακτηρισμό που η τότε ηγεσία του ΥΠΕΧΩΔΕ είχε δώσει στο Στρατόπεδο ΛΑΜΠΡΟΥ ως χώρο αθλητικών και κοινωφελών εγκαταστάσεων. Στην επιστολή του ο Νομάρχης επισημαίνει στον Υπουργό Εθνικής Άμυνας ότι οι εργασίες που αιφνιδιαστικά ξεκίνησαν το Νοέμβριο του 2006, “πάγωσαν” με εντολή της πολιτική ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, για να ακολουθήσει στη συνέχεια και δικαστική απόφαση για διακοπή των εργασιών, με την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, μετά από προσφυγή του Δήμου Παλλήνης.